Bekende bezoekers: Julie Lauwers
We wonen dan wel op meer dan duizend kilometer van België, toch kwamen we dichter tot heel wat Belgen hier in onze tweede thuis. Julie Lauwers is zo’n vaste passant waar we blij van worden. Ondanks een grote portie pech blijft ze positief en bloeit ze net open in plaats van stilletjes te verwelken. Dat verdient een bloemetje en we kunnen er allemaal van leren. Dat ze bruist van het surftalent hadden velen al voor ons opgemerkt.
“Thuis in De Haan had ik geen idee hoe snel ik leerde, er was niemand om mee te vergelijken,” vertelt Julie. “Ik belandde al snel bij BoardX in Frankrijk en mocht meteen meetrainen met de O’Neill teamriders. Ik stond een jaar op de plank en strandde net naast het BK-podium. Tot mijn eigen verbazing won ik wel een sponsorcontract.” Board ’n Breakfasts allereerste wapenfeit was vijf jaar geleden een O’Neill Girls Out week en daar was Julie bij. Wij vonden ze meteen zo gezellig én gemotiveerd dat we haar uitnodigden nog een weekje te blijven, zo kon ze ons helpen en meer surfen. “Surfen in Frankrijk is top om drie simpele redenen: het is dichtbij, de kwaliteit van de golven ligt hoog en de zon schijnt,” lacht Julie. “Anton & Ine zijn gewoon de definitie van super sympathiek en je leert bij hen altijd leuke nieuwe mensen kennen.”
Julie werd tot toptalent gebombardeerd en verscheen snel op het Europese toneel, maar in 2011 liet haar lichaam haar in de steek op weg naar de top. “Door slecht werkende maagkleppen belandde er zuur in m’n luchtpijp en dat zette m’n hele lichaam zwaar onder druk,” vertelt ze. “Longontsteking, maagontsteking, kliniek in, klierkoorts erbovenop, operatie en een maandenlange revalidatie, het leek eindeloos en bezorgde me heel wat stress en onzekerheid. Nu is het ok maar de kans op herval is reëel en een leven zonder sport zou dan het vonnis zijn… Nu dat erop zit moeten mijn knieën onder het mes… Ik heb moeten beseffen dat het met mijn gezondheid niet zou lukken om het op een surfcarrière te wagen en die dromen dus opgeborgen. Maar surfen zal ik nog hoor, geen paniek.”
Julie is blij met wat ze krijgt en haar talent bleef bovendrijven. “Ik was meer out dan in en toch surfte ik telkens beter,” lacht ze. “Ik kijk heel veel filmpjes en die helpen me op technisch vlak veel vooruit. Ik heb als tiener veel reisjes cadeau gekregen en mocht soms de schoolbanken voor de golven inruilen, een droomleven dus. Hoewel ik me afvraag of er iemand zou willen wisselen als ze weten wat er allemaal bijkwam.” Toch ziet ze het steeds positief: “Door de hele rompslomp is mijn interesse in het menselijk lichaam alleen maar gegroeid en vind ik mijn studies kinesitherapie super interessant. Ik ga er dus volop voor.”
Wij zijn steeds onder de indruk dat je zo jong al zo wijs kan zijn, in elke zin van het woord. Julie is nooit naast haar schoenen beginnen lopen. Foeterende frustratie, brommende boosheid, bij de pakken blijven neerzitten, het staat allemaal niet in haar woordenboek en daar kunnen veel ‘volwassenen’ een voorbeeld aan nemen. Misschien huilde ze al eens in een hoekje maar het siert haar hoe ze telkens terugvecht. Dat maakt haar voor ons een grotere sportvrouw dan één die knappe resultaten haalt. Met haar zelfvertrouwen zit het wel goed, ze durfde onlangs naakt poseren voor Menzo. “Als ik ooit oud, dik en gerimpeld ben, kan ik altijd blij naar die foto’s terugkijken,” lacht ze. Zo kennen we ze en zo hebben we ze graag!
Tot snel in Labenne,
Anton en Ine
